Signaline WDM-KM – moduł monitorujący do liniowej detekcji zalania (strefa do 1000 m)
Signaline WDM-KM to moduł przeznaczony do nadzoru kabla detekcyjnego zalania Signaline WD w układzie strefowym. W praktyce oznacza to, że jeden moduł kontroluje ciągłość obwodu sensora oraz generuje dwa jednoznaczne stany dla automatyki: ALARM (wykryto wodę) i FAULT (uszkodzenie / brak dozoru). Rozwiązanie jest projektowane pod typowe zastosowania „techniczne”: serwerownie, rozdzielnie, pomieszczenia HVAC, tunele instalacyjne, podłogi podniesione – wszędzie tam, gdzie liczy się szybkie wykrycie wycieku i czytelna diagnostyka w BMS.
WDM-KM monitoruje do 1000 m kabla Signaline WD w jednej strefie (z właściwie zainstalowanym zakończeniem EOL). Moduł nie lokalizuje miejsca wycieku na długości strefy – wskazuje zdarzenie w strefie, a lokalizację ustala się w trakcie oględzin trasy kabla.
Sygnały wyjściowe: ALARM i FAULT w integracji z BMS oraz automatyką
WDM-KM dostarcza wyjścia przystosowane do typowych wejść systemów nadrzędnych:
ALARM realizowany jest jako beznapięciowy styk NO (niezatrzaskowy), co ułatwia wpięcie w wejście alarmowe BMS/PLC lub centrali detekcji zalania. FAULT jest wyjściem NC optoizolowanym, które otwiera się w przypadku zaniku zasilania lub przerwy w obwodzie kabla detekcyjnego – dzięki temu system nadrzędny otrzymuje informację, że strefa nie jest dozorowana.
W praktyce automatyki to rozdzielenie jest krytyczne: ALARM uruchamia procedurę techniczną (weryfikacja wycieku, ewentualne odcięcie medium), a FAULT wymusza przywrócenie ciągłości dozoru (zasilanie, połączenia, EOL). Taki układ znacząco ogranicza przypadki „fałszywego poczucia bezpieczeństwa”, gdy strefa wygląda na wykonaną, ale nie pracuje.
Zasilanie 24 V DC i parametry obciążeń – co trzeba respektować w projekcie
Moduł pracuje w zakresie 12–30 V DC i jest przewidziany do zasilania 24 V DC o niewielkim poborze. Nie wolno przekraczać 30 V DC. W projektowaniu integracji należy respektować parametry obciążeń wyjść:
-
wyjście ALARM: styk bezpotencjałowy NO, do 1 A / 30 V DC (obciążenie rezystancyjne),
-
wyjście FAULT: NC optoizolowane, do 20 mA / 48 V DC (obciążenie rezystancyjne).
Kluczowa uwaga wykonawcza: obwód FAULT nie jest ograniczany prądowo. Przekroczenie dopuszczalnego prądu powoduje trwałe uszkodzenie wyjścia. W praktyce FAULT powinien trafiać na wejście sygnałowe o bardzo małym poborze, a nie sterować jakimkolwiek obciążeniem.
W dokumentacji producent jednoznacznie wskazuje również, aby nie zasilać WDM-KM z centrali sygnalizacji pożaru, jeśli nie ma ona odpowiednio dobranego wyjścia zasilającego AUX, oraz aby nie łączyć modułu w sposób mogący inicjować sygnał pożarowy. To ważne nie tylko technicznie, ale też organizacyjnie – detekcja zalania ma realizować funkcje techniczne, a nie uruchamiać alarmy pożarowe.
System liniowej detekcji wody Signaline tworzy strefę nadzoru wycieku. Moduł monitorujący przekazuje do automatyki dwa stany: ALARM wykryto wodę oraz FAULT uszkodzenie / brak dozoru.
- Signaline WD – kabel detekcyjny (4 żyły, w tym 2 czujne), oplot nylonowy; odcinki prefabrykowane 3,75–100 m.
- Signaline WDM-KM – moduł nadzorujący do 1000 m kabla WD; aktywuje ALARM przy wodzie, FAULT przy przerwie kabla lub zaniku zasilania.
- Water Detection Control Panel – panel dedykowany; nadzoruje do 8 modułów WDM-KM i udostępnia sygnały do BMS/automatyki.
- Signaline WIB – puszka pośrednicząca do uporządkowanego, bezpiecznego połączenia instalacji.
- Lead-in Cable – przewód doprowadzający bez detekcji; wyprowadza połączenie poza strefę ryzyka.
Obudowa, montaż i środowisko pracy: wymagania „z detali”, które decydują o niezawodności
WDM-KM jest modułem fabrycznie uszczelnionym i wyposażonym w zintegrowany przewód 6-żyłowy do wyprowadzenia sygnałów oraz zasilania. Producent wprost zakłada brak obsługi serwisowej wewnątrz: nie wykonuje się dodatkowych połączeń w środku i nie ingeruje w nastawy – czułość jest ustawiana produkcyjnie w celu zapewnienia stabilnej pracy i ograniczenia fałszywych alarmów.
Montaż modułu należy wykonać na ścianie minimum 0,5 m nad posadzką. W miejscach narażonych na podtopienia (np. tunele, parkingi) obowiązuje zasada: moduł montuje się co najmniej 0,5 m powyżej maksymalnego przewidywanego poziomu wody. System przewidziany jest do pracy wyłącznie w strefach bez zagrożenia wybuchem – nie instaluje się go w obszarach sklasyfikowanych jako niebezpieczne.
Okablowanie strefy: EOL, kierunek złączy i zastosowanie odcinka LIC (lead-in)
Strefa z kablem Signaline WD musi być zakończona elementem EOL (End of Line plug). To nie jest „opcjonalny dodatek” – EOL domyka obwód czujnika i warunkuje poprawny dozór strefy. Przy układaniu trasy należy zwrócić uwagę na kierunek złączy: wtyki męskie powinny być skierowane w stronę modułu, który ma gniazdo żeńskie.
Jeżeli obszar ryzyka jest oddalony od miejsca instalacji modułu, stosuje się nieczujny przewód doprowadzający Signaline LIC w odcinkach 10 m, fabrycznie zakończony złączami kompatybilnymi z WD i WDM-KM. Takie rozwiązanie pozwala umieścić moduł w strefie technicznej (szafa automatyki), a detekcję prowadzić wyłącznie tam, gdzie jest potrzebna.
Uruchomienie i test funkcjonalny: jak potwierdzić działanie całej strefy
Poprawny odbiór techniczny powinien potwierdzać dwa elementy: dozór (FAULT) i detekcję wody (ALARM). W praktyce test obejmuje:
-
sprawdzenie reakcji na zanik zasilania (powinien pojawić się FAULT),
-
sprawdzenie reakcji na rozpięcie kabla WD oraz odłączenie EOL (powinien pojawić się FAULT),
-
próbę wodną: zanurzenie odcinka kabla WD w wodzie do poziomu co najmniej połowy średnicy kabla(powinien pojawić się ALARM).
Po teście wodnym kabel należy osuszyć i dopiero wtedy kasować alarm w urządzeniu nadrzędnym. W warunkach podwyższonej temperatury i wilgotności skasowanie alarmu może wymagać odczekania do 30 minut – to normalne zjawisko eksploatacyjne, które warto wpisać w procedurę utrzymania.
Skontaktuj się z nami
Jeśli potrzebujesz pomocy w doborze odpowiedniego kabla sensorycznego lub chcesz skonsultować projekt systemu liniowej detekcji ciepła, zapraszamy do kontaktu: